Biz beraber gezdik kızıl güneşin altında, her anıyla yürüdüm ayaklarınla, beraber. Bir çiçek, bir kelebek, bir akarsu, bir esinti rüzgar geçti yanımızdan, iç içe. Saçların uçuştu, üşüdü kolların, dolandı ayakların dayandın üzerime geldik, göz göze. Tutup uçurdum ellerini, parmaklarını göklere tuttum, işaret etti bakışların indi hepsi yere, bite bite. Beraberdik, iç içe karıştık, dolandı elimiz ayagımız, hepsi biterken başladı kaynamaya kanımız. Öyle de çok bağlandık, yıldızları çimenlerde üzülerek izledik. Üzüldün, düşmediler. Üzülmesen gerçeğe dönerdi hikayeler ama kalırdık el ele, parmakların göklerde, bakışların ışıl ışıl; Kalbimde sıcaklığın kaynar, yakmadan ısıtırım kollarını göğüs kafesimde. Biz yine çimenlerin üzerinde, kalbimiz çarpar, kalbini duyarım kalbimde.
177
