Ne güzel uyandın gece gece, saatlerin en sakin olduğu yerde. Çiçekler bu saatlerce açar, gözlerin gibi dolu doludur içleri, beslerler uğur böceklerini. Ah be kadın, ne güzeldir senin adın, tam düşünürken uyanırsın, kapat gözlerini. Uyumak yeter mi artık, ne güzel doyurursun kalbimi. Ne geceyi hatırlarım ne gündüzü, yeri gelse saatlerce anlatırım uyanışlarını. Önce kaşırsın burnunu, sonra açılır gözlerin sonrası yokmuş gibi.