40

… Yaşıyorsun bilirim, nefesini duymasam da uçuşurdu kelebekler nefes aldığın yollarda. Giderim peşinden hasta kalbim, yorgun ayaklarımla. Hissederim elbet ruhunun ağırlığını, taşımak isterim duygularını, koyarım hepsini avuçlarıma. Topraklar yeşerir biz dönerken, tırtıllar olur o an kelebek, renklerini saçlarından alırlar, uçuşurlar kafanın etrafında. Kötülük yok gibi bir dünya, köşeyi döneriz düşerler gökyüzünden avuçlarıma, hangisi ağırdır bilmem, tutarım kolundan küçük kaldırımlı yollarda. Az sonra kader gibi gelir başımıza bir hava, yağmur yağar, kopar fırtına. Salınan saçlarını kıskanırım, kokunun hepsini sığdırmak isterim çiçeklerin yapraklarına. Beceremezsem durur rüzgar, durmak zorundadır, kaderin neredeyse her sahnesi düşer bir bir avuçlarıma.