Bazen sen henüz yokken okuma yazma öğrendiğim için şükür ederdim. Çünkü bir şeyleri okuyup yazmamın sana bir yararı yoksa bu benim aklıma dahi gelmezdi.
İnancım ise doğarken belliydi. Yaratana var olduğun için dualar ederdim ama sen dize gelmez bir şeytandın. Belki de o yüzden saçının her teline tapmamı bekler kendini bir kaç harfe bahane defalarca öldürebilirdin.
Sen inançsız bir melektin, ben ise tapmayı hiç bir zaman hak etmedim…
Sen…
