Kanımda her saniye bir kaç damla daha çoğaldığını hissediyorum.. Kalp atışlarım anlam kazanıyor ve aldığım her nefes terk ederken bedenimi biraz daha uyuşturuyorsun vücudumu, çürüyorum.. Belki de diyorum belki de vakti gelmiştir artık.. Ruhum sana kaçıp gitmelidir, terk etmelidir aciz bedenimi.. Ve ölümsüz bir kapı açılıp ruhumu ellerine teslim ederken ellerim kanıyor, bileklerim kuruyan çiçeklerisuluyor.. Küçük ellerini hayal etmek yeni bir hayat vaat edip ruhumu alıp götürüyor, korkmuyorum karanlıkta kaybolmam biliyorum.. Tüm yalanları, kıyameti ve gri şehirlerimi terk edip gidiyorum gözlerimde ışığını hissederek nefesimi sahipsiz uçan kuşlara pusula gibi bırakıp sonsuzluğa damla damla teslim oluyorum..