Giderken söylediklerin gayet net ve anlaşılırdı ki küçücük bir çocuk bile artık istenmedigimi farkedebilirdi. Pek duyamadım söylediklerini gözlerimi kapatmış göz kapaklarımı sıkıcı gözlerime bastırıyordum, acıdan korkan çocuksu alışkanlıgım. Herşey bitip sesler kesilince açtım gözlerimi. Şehr-i Hüzün kokan gri bir şehirde bahşedilmiş canımı kurturmak için Aşk-ı Memnu peşinde koşmadım; alıştım yanlızga alıştım..
Aşk-ı Yanlızlık.
